Even een spelletje.
Lees het verhaal. Ken je ‘t al, reageer dan alsjeblieft niet maar kijk hoe lang het duurt voordat de oplossing er is.
Ken je het niet, dan kun je vragen stellen. De antwoorden die je krijgt zijn
Ja, nee of niet relevant. Niets anders.
Dit zijn de aanwijzingen:
Er ligt een lijk in de woestijn.
Hij is naakt en heeft een halve lucifer in zijn hand.
Er zijn geen voetsporen
Wat is hier aan de hand?
Shoot!
Vannacht vertrekken we naar Frankrijk. Drie weken siësta …
In al die jaren is hij een soort huisvriend geworden. 
Vrijwel dagelijks komt hij langs. Je zou denken dat na al die tijd de sleur erin zou komen, maar hij heeft altijd wel wat te melden. Kopje koffíe erbij en dan heerlijk samen alle nieuwtjes doornemen. Soms zijn we in vijf minuten klaar, maar in het weekend kan het wel eens uren duren, soms uitgesmeerd over beide dagen.
Toch is er jaarlijks een periode dat we elkaar negeren. Zodra ik naar mijn vakantieadres vertrek wil ik hem even niet meer zien en word zelfs een beetje rusteloos als hij toch in de buurt is. Want dan komen al die verhalen weer, terwijl ik daar op dat moment gewoon geen zin in heb. Natuurlijk mag hij best iets melden als het van groot belang is, maar van mij hoeft het niet persé.
Na afloop van die periode halen we de schade altijd ruimschoots in. Zodra ik de voordeur heb geopend zie ik hem al liggen, samen met zijn vrienden. Nog diezelfde avond moeten we er aan geloven; met een biertje erbij komen alle vrienden in volgorde van opkomst voorbij. Ze worden allemaal minstens één maal ter hand genomen en serieus bekeken. Sommige worden ter plekke grondig ontleed; andere tijdelijk ter zijde gelegd en om op hun beurt te wachten. Na een lange avond en nacht zijn we uitgeput, maar tevreden.
De volgende dag pikken we het normale ritme op en lees ik de krant gewoon weer zodra hij op de deurmat valt. Met een kopje koffie erbij.
In het nieuws:
“De Britse premier Blair heeft de afgelopen zes jaar meer dan £1800 (€2600) op staatskosten besteed aan schoonheidsmiddelen en visagistes. Dit blijkt uit de beantwoording van parlementaire vragen. De gemiddelde Engelse vrouw gaf hiervoor in diezelfde periode £400,- uit.”
Blair: “Hoeveel geef jij eigenlijk uit aan make-up?”
Balkenende: “Ach, dat heb ik niet nodig.”
Bij het benzinestation om de hoek stond ik in de rij om af te rekenen. Voor me stond een meisje dat sigaretten wilde. “Nou, doe die goedkope maar,” zei ze.
Ze wees op een pakje Jonny Player Special.
En ik dacht: hè, hoezo goedkope? JPS, dat kocht je vroeger wel eens als je uitging! Niet eens omdat het zo lekker was, maar omdat die pakjes er zo lux uitzagen.
En dan had je ook nog de busjes JPS, zwart glimmend plastic met daarop in gouden letters het JPS logo. Natuurlijk was dat een voortzetting van het glas met sigaretten uit de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, het glas met filtersigaretten dat uitnodigend klaar stond op verjaardagen, naast het schaaltje pindaas, maar het zag er wél vreselijk luxe uit, zo’n zwart busje dat je trouwens niet eens altíjd kon kopen, hoor.
Ik kocht vroeger pakjes Brandaris met Dokter Duval vloei op een hoek van de straat waar ik werk. Om de dag kwam ik terug, dus je krijgt een soort verstandhouding met de man achter de toonbank.
Ik mocht hem niet. Het liefst ging ik op vrijdag, dan stond zijn vrouw er. Was ik toch in m’n vertrouwde winkeltje maar dan was híj er gelukkig niet!
Het was een man van rond de dertig. Elk woord dat hij tot je sprak was uiterst beleefd. Als ik het hier op zou schrijven zou je er niets van merken, maar als je het zou hóren! Elke klinker was doortrokken van een minachting voor iedereen die niet achter maar slechts vóór de toonbank stond!
Op een dag liep ik met een collega naar de tram. Op de hoek stopte ik en zei tegen mijn collega dat ik even een pakje shag wilde kopen. In de deuropening stond de sigarenboer.
“Ja?” zei hij toen ik naar binnen wilde lopen en hij deed geen pas opzij.
“Ik wil een pakje shag kopen”, zei ik, en raakte meteen geïrriteerd. Hoezo, “ja”?
De man keek me aan. Het duurde seconden. Ik zag dat de collega keek naar wat ik zou doen. Toen ik dácht dat de sigarenboer een stap opzij zou doen en op zijn eigen zeikerige wijze zou vragen Wat Zal Het Zijn zei hij alleen maar: “O”.
Hij bleef staan en ik kon er niet in.
Ik keek hem nog één seconde aan.
Toen liep ik door, en ik ben die zaak nooit meer binnengegaan, ook al had ik net een postzegel nodig.
En telkens als ik met opgeheven hoofd langs hem loop en hem pal in ‘t porem aankijk voel ik de overwinning, helemaal nu ik al bijna drie jaar geleden ben gestopt met roken… maar dat weet híj natuurlijk niet!
Zo, hèhè…. even bijkomen. Net op tijd voor het ging regenen had ik hem eindelijk af.
En wat een noodweer brak er los, het heeft zelfs gesneeuwd 
Dat kleien bleek toch niets voor mij, dus heb ik een lading hout gehaald en lekker met hamer en zaag in de weer geweest. Veel werk, maar erg leuk om te doen.
Tettereteeeeeet
Dames en heren, mag ik uw aandacht voor het definitieve Leeghwater monument….
Kijk nou toch eens … we worden geciteerd
Zullen er ook aanslagen in Amsterdam komen? Nee hoor, kijk hier! Even door 30 seconden reclame heenbijten… Met dank aan www.boomchicago.nl/
Een toenemende dreiging op internet is phishing: verzoeken via e-mail om geheime bankiercodes door te geven. In de Verenigde Staten komt het met regelmaat voor. In Nederland is recent ook een voorbeeld opgedoken. In juni is een dergelijke mail verstuurd, zogenaamd uit naam van de Postbank. In het Engels verzochten de afzenders om het intikken van toegangscodes en TAN-codes (nodig om transacties te bevestigen).
Daar trapt toch niemand in, denkt u? Dat ligt eraan hoe professioneel de misleiding is. Een mail met het logo van de bank, in correct Nederlands gesteld en met goede argumenten, ziet er erg betrouwbaar uit. Als u vervolgens klikt op een link die ogenschijnlijk naar de vertrouwde website van de bank doorlinkt, laat u misschien wel alle argwaan varen.
Beste Posbank-klant,
Vanwege dat het mooi weer wort hep ik en me vrouw bedach dat wij voor u de mmoiste spulle kennen regele voor alsdat u wat minder krap bij kas zou zitte. Wij leggen dan zelf de korting erbij en dat scheelt al gouw honderden euri. Wat je ken doen is effe je TAN-kode meele of effe op me websideinvulle wat of dat je code is. Oja en vergeet ook je nummer niet enzo want anders heb ik der nog geen reet an.
Met de groeten van de directeur
Posbank
B. Vanderslagmulders
Ik heb ze nog niet gezien, maar waar ik me nu al op verheug zijn al die mensen die op het strand in zo’n fantastische Heineken Honcho gaan rondlopen.
Want reken er maar op dat je ze tegenkomt.
En het lijkt me helemaal geweldig als ze er dan ook nog van die leuke Postbank-leeuwenslippers bij aanhebben.
Dan kun je mij wegdragen, hoor.
ZWEEFMAKREEL 