Goed geraden, Wieneke als eerste, en Marijke als tweede, want het betreft inderdaad Alleen op de wereld van Hector Malot! En dan nu die weergaloze Zweefprijs! Wat is dat dan wel, wat kan nog nét binnen ons budget, wat kan de winnaar bij Zweefmakreel op komen halen? Welnu, Wieneke kan een dagdeel naar eigen keuze kostbare herinneringen ophalen in het Zweefarchief van mei 2009! Dat vind je toch maar mooi nergens anders.
Het legendarische verhaal van Remi is een regelrechte smartlap, een knulletje dat door zijn vader aan straatmuzikant Vitalis wordt verkocht. Na jarenlange omzwervingen en tegenslagen keert de jongen ouder en wijzer terug naar zijn geboortestreek, en wordt duidelijk dat zijn vader nog meedogenlozer was dan kon worden bevroed. De plaatjes uit de opgave heb ik natuurlijk in willekeurige volgorde uit de strip geplukt, zodat er nog wat te raden over bleef, waardoor sommigen meenden dat het Oliver Twist of Ciske de Rat was. Alleen op de wereld is immers zo bekend, dat al heb je het boek nooit gelezen, dan nog zijn er zoveel speelfilms, tekenfilms, hoorspelen én strips van verschenen, dat deze Giskwis al te makkelijk zou zijn.
De getoonde plaatjes zijn overigens afkomstig uit de gelijknamige krantenstrip, getekend door Piet Wijn, die bij velen nog bekend is vanwege zijn latere Douwe Dabbert-reeks in de Donald Duck. Maar al in december 1958 ging zijn verstripping van Remi’s lotgevallen van start, en pas tien maanden later na 248 afleveringen beleefde het verhaal zijn ontknoping. Dat moet een gigantische opgave voor de tekenaar zijn geweest zijn. Later heeft hij het verhaal overigens opnieuw getekend en in kleur gepubliceerd in de Donald Duck, maar dat was een verkorte versie van zijn jeugdwerk.
Nu willen jullie natuurlijk weten hoe ik die uitgeknipte krantenstrip in handen kreeg? Mijn tante (90 jaar) en oom (92) zijn onlangs kleiner gaan wonen, en dan moet je nou eenmaal afstand doen van jarenlang zorgvuldig bewaarde zaken. Mijn tante overhandigde mij een plastic tasje met inhoud, en zei dat het wel iets voor mij zou zijn. Ik had geen idee wat te verwachten, maar ze had helemaal gelijk: dit zou ik als stripliefhebber anders nooit onder ogen hebben gekregen. Eerlijk gezegd kreeg ik ooit – ere wie ere toekomt – van mijn opa de oorspronkelijke roman cadeau voor mijn Eerste Heilige Communie, maar als achtjarige haakte ik na een paar hoofdstukken al af, keek die dikke pil nadien nooit meer in. Pas nu bij het lezen van Piet Wijns versie weet ik eindelijk hoe het afloopt. Een aardige bijkomstigheid: op de achterkant van de knipsels staan natuurlijk ook aardige krantenberichten en -advertenties, dus jullie zullen hier nog meer van horen.
ZWEEFMAKREEL 
