De robots komen!

Het is 2270, de mens verricht nog altijd lopendebandwerk, en daar moet maar eens gauw ‘n eind aan komen!

Hoewel, alsof er al niet genoeg ruimteafval rond de aarde zweeft, gaan ze de productie van satellieten met robots opvoeren. Is dat wel zo verstandig?

De gang naar ‘t UWV is niet plezierig, Joe, maar wees tenminste blij dat je niet meer meewerkt aan die ruimteverontreiniging.
Trouwens, de robots die jou je baan kosten, hebben verdacht veel weg van de exemplaren uit Star Wars, Joe. Rest de vraag: wie was er eerder, striptekenaar Al Williamson in 1957, of George Lucas in 1977?
Hoe dan ook, Joe, je hebt wel ‘n punt: met al die robots kun je straks niet eens meer de uitwerpselen van je eigen hond van straat rapen… Pikken we dat, Joe?

Joe pikt dat niet, schrijft ‘n weldoorwrocht stuk over robots en massawerkloosheid, en meldt zich bij de grootste stadskrant. Een krant? In 2270?!

Nou ja, krantenjongens blijven in ieder geval krantenjongens.

Al zijn de kiosken inmiddels gerobotiseerd. Hoe nu verder? Gelukkig blijkt Joseph Hughes de Al Gore van 2270 te zijn, z’n toekomstvisie wordt alom geprezen. Alleen krijgt hij voor z’n werk niet zo’n alledaagse Nobelprijs, maar neemt Joe de prestigieuze ‘Wereld Literatuur Onderscheiding’ in ontvangst. Eat your heart out, Al!
Nou mensen, Joe heeft mij overtuigd, ik ben helemaal om. Robots? Zet maar bij ‘t oud ijzer!

Maar wat zullen we nou krijgen? Eerst wil Joe robots ruimen, en nou zijn ze opeens ‘n zegen voor de mensheid?!

Older and wiser, én ‘n verdomde draaikont zul je bedoelen! Maar je vergeet één ding, Joe: hoe wou jij als schrijver nog ‘n belegde boterham verdienen, als straks die meute fantastische robots literatuur gaat schrijven?

Goede raad

Omdat een kastje niet fijn sloot hadden we een klusjesman besteld om het euvel te verhelpen. Hij kwam nogal somber binnen. Hij gaf een hand en terwijl hij zijn mondhoek vertrok sprak hij: "Berend." Zo hebben we hem verder ook maar genoemd, wat moet je anders. Wat hij om zich heen zag leek hem niet te bevallen. We lieten hem het kastje zien en hoofdschuddend en zuchtend stapte hij naar zijn busje om daar wat gereedschap te vergaren.
Toen Berend weer terug kwam keek hij weer hoofdschuddend naar mij. Ik was net bezig een apparaat voor de digitale televisie aan te sluiten zodat we HD TV konden kijken, dat leek ons wel wat.

"UPC?" informeerde Berend. Ik moest het beamen, want waar ik woon regeert die club. Voor zover ik weet moeten we dáár heen voor de kabelaansluiting.
"Ik adviseer u om iets anders te kiezen. Als er mensen in de buurt Digitenne hebben stoort dat vreselijk, vooral als er twee of meer om uw huis heen zitten."
We namen dat graag van Berend aan en vroegen of hij misschien een kopje koffie wilde.
"Max Havelaar?" vroeg Berend. Het leek ons het verstandigst om dit naar waarheid te ontkennen. "Het gaat ons meer om de smaak," zei mijn vrouw. Berend proefde even en zei uiterst langzaam: "Heeel verstandig"

Toen de koffie op was bleek er nog gereedschap te missen en Berend liep naar de bus. Er werden nu boormachines en cirkelzagen het pand binnengedragen, gevolgd door een Workmate. Berend had zijn veiligheidshelm opgezet. Verstandig, dachten wij, je weet maar nooit met zo’n kastje.

Na een kwartier oorverdovend machinaal geweld lag Berend nu op zijn rug onder het kastje. Mijn vrouw legde de telefoon neer en zei dat een nichtje zo naar het ziekenhuis moest om te gaan bevallen.

Berend kroop onder het kastje vandaan dat nu eigenlijk een beetje scheef was komen te staan en zei: "Is dat het Provinciaal Ziekenhuis? Ik adviseer u een ander te nemen. Ze hadden een oom van mij haast een been afgezet. Hij is toen voor een second opinion naar Amsterdam gegaan hij loopt nog als een kievit." We humden instemmend en zochten nu een manier om van de conversatie af te komen. Ik wilde al weglopen.
"Bovendien," zei Berend, "heb ik nu een kindje van vier weken." Ik begreep dat ik daar niet omheen kon en draaide me weer naar Berend.

"Ze hadden me daar gezegd dat dat kind niet goed was. Maar echt, helemaal niet goed. Een mongooltje. We wilden het laten weghalen, maar we hebben in Amsterdam een second opinion gehaald. Wat denk je, niets aan de hand, volkomen normaal kind! Toen hebben we het toch maar laten komen!"

Berend had mazzel dat we niet op een verdieping wonen, anders zou ik ´m misschien de trap wel afgeduwd hebben.

Baps op glad ijs

En ik had ‘t nog zó beloofd: de rubriek Barrie & Baps Trivia is verleden tijd!

Maar als B&B-fan Bert onderstaande cover doormailt, dan moet je die eenvoudigweg plaatsen!

(Bijlage van Het Parool d.d. 15 januari jl.)

B&B118

Het Bureel [15] – Tellen

Wat vooraf ging …

Meneer van Duivenbode had het als eerste bemerkt: Er was geld ontvreemd! Met trillenden stem had hij gezegd: "We gaan alles nog eens tellen".

Eenieder werd opgetrommeld en alle verloven ingetrokken. Alle potjes en geldzakken werden subiet boven de groote tafels omgekeerd. Het geld moest gevonden worden.
Vooral Joke had er flink de smoor in, want uitgerekend vandaag zouden zij en haar verloofde zijn gaan wandelen.

Originele Beatlepruik!

Piet Bambergen: Moet je deze advertentie in Variety zien, Fred: De enige authentieke Beatlepruik voor maar $ 3,50!
Fred Plevier*: Voor dat geld kun je ze zelf niet maken. Weet je wat, Piet, bestel er maar twee. Dan bel ik Jacques van Tol of hij zo’n Beatleschlager voor ons vertaalt.

Later die week…
– Hoi Piet, de pruiken zijn net binnen, zet er maar een op.
– Kijk Fred, hahaha, ik ben net Paul Lennon. Zeg, is de vertaling klaar?
– Jazeker, van ‘She loves you’ heeft Van Tol ‘De pretzel’ gemaakt!
– Pretzel? Hm, pretzel, pret… Klinkt prettig, hahaha. Doe jij ook je pruik op, Fred? Dan plankgas naar de platenstudio. Die tekst oefenen we onderweg wel.
– Alleen als ik Lennon mag wezen.
– Nou vooruit, jij Lennon, dan doe ik John Harrison.
– Ha, zal jij eens zien welk duo de platenklapper van 1964 maakt!

*: Plevier? En René van Vooren dan? De Mounties bestonden indertijd uit Piet Bambergen & Fred Plevier. Na diens plotselinge overlijden in ’65 volgde Van Vooren hem op.

Waterfiets?

Wat een mooie fiets is dit zeg. Maar ik denk toch maar dat ik het niet doe… Je kunt hem vast niet in de regen laten staan.

Nijntje weer naar de rechter

Alweer die Nijntje? Helaas, de konijnenplaag is nog niet voorbij, er zijn nieuwe ontwikkelingen. Je kon hier lezen dat Dick Bruna persiflages en parodieën op zijn tekenfiguur Nijntje wil verbieden, en daarbij niet terugschrikt voor buitenproportionele juridische intimidatie. Gelukkig heeft de rechter hem rigoureus teruggefloten: de besnorde tekenaar is niet gerechtigd satirici de mond te snoeren.

Maar dan ken je Dick niet. Wel karikaturen van konijnen krabbelen, maar als iemand zijn karikatuur karikaturiseert, dan ontpopt hij zich als een rancuneuze Dickdoener, eist geld van satirici, en gaat nu als klap op de vuurpijl in hoger beroep!

Maar is dat – afgezien van onze overbelaste rechterlijke macht – wel zinvol? Want ook in hoger beroep zal geen rechter het in zijn hoofd halen persiflages of parodieën te verbieden, zolang een spotprent maar geen 1-op-1 kopie van de oorspronkelijke tekening is.

Wie er in elk geval wint? Je raadt het al, dat zijn de advocaten. We houden je op de hoogte.

Rijwielschool

Voordat het Amsterdamse Zuiderbad in 1912 werd ingericht als zwembad was in het karakteristieke gebouw de grootste overdekte rijwielschool van Nederland gevestigd: rijwielschool Velox (velox = snel, snelheid).

Het gebouw werd eind 19e eeuw ontworpen door architect Jonas Ingenohl, en was voor die tijd uiterst modern.

Vanaf 1897 trok men onder de bezielende leiding van meneer Vrolijk een fietspak aan en stapte op de vélocipède met groot voorwiel en een klein achterwiel. Al vrij snel verscheen de moderne Engelse safety fiets met twee gelijke wielen.

Het leren rijden op zo’n lage "safety fiets" was natuurlijk veel makkelijker dan op de vélocipède, waardoor men het van vrienden en kennissen kon leren. De rijwielschool trok steeds minder klanten en in 1908 ging Velox failliet. Na korte tijd een showroom voor machines te hebben gehuisvest werd het gebouw in 1912 als zwembad in gebruik genomen.

Bij de restauratie zo’n tien jaar geleden werd het zwembad in de oude luister hersteld waarmee Amsterdam het mooiste zwembad heeft dat ik ken.

Ontstaan broodjeaapverhaal

Hoe ontstaat een broodjeaapverhaal? Bovenstaande tienerkalender uit 1970 heeft bij vele kinderen boven het bed gehangen, en de maand november werd deze fotomanipulatie 30 dagen lang in de prille hersentjes gegrift: een coca colavlag op de maan.

Wanneer die reclamekalender alláng vergeten is, krijgt zo iemand op zekere dag echte maanfoto’s onder ogen, en dan begint er onwillekeurig iets te knagen. Want diep van binnen voelt zo’n persoon dat er iets met die – echte – maanfoto’s mis is, de achterdocht is gewekt. Er mankeert iets aan die vlag, maar wat… Na lang turen valt het op dat de vlag op echte maanfoto’s wappert… Hè, hoe kan dat nou op een maan zonder atmosfeer, zonder wind? Eigenaardig. Die maanlanding, zou die soms… nep zijn? Is die ruimtereis hier op aarde in scène gezet, om vijandige Russen en de Chinezen af te troeven?

Tja, zou zomaar de geboorte van een broodjeaapverhaal kunnen zijn, uitgegroeid tot wereldwijde Urban Legend, zoals bijv. video hier en video daar.

Zangvogels

Het radioprogramma Vroege Vogels maakte begin januari de Vogel Top100 bekend: een onvervalste vogelzangverkiezing!

Klik op de afbeelding, heb even geduld en luister op de Vroege Vogels-site naar de verschillende aria’s. Erg leuk met een kat in de buurt – die van ons wordt er helemaal hyper van.

Tot onze spijt komt de Zweefmakreel niet in de top100 voor. We zetten daarom al onze kaarten op de top100 voor zangvissen. We zijn al aan het oefenen.