Bits + bytes, binair + decimaal?

Bits en bytes verschillen, en bytes verschillen onderling weer decimaal en binair. De bytecapaciteit van een computer wordt namelijk anders uitgedrukt dan die van internet.

Ik heb het voor jullie [en mezelf] eens op een rijtje gezet, zodat je bijvoorbeeld precies kunt zien hoeveel bits een binaire Exabyte telt. Vraag me niet wat je er mee kan, maar ik kon op internet die bitaantallen voor grote byte-eenheden nergens uitgeschreven ontdekken, en daar moest maar eens een eind aan komen.

bit / b = 0 of 1

Kilobit / Kb = 1000 bits

Megabit / Mb [1000 Kb] = 1000.000 bits

Gigabit / Gb [1000 Mb] = 1000.000.000 bits

Terabit / Tb [1000 Gb] = 1000.000.000.000 bits

Petabit / Pb [1000 Tb] = 1000.000.000.000.000 bits

Exabit / Eb [1000 Pb] = 1000.000.000.000.000.000 bits

byte / B = 8 bits [decimaal = internet]

Kilobyte / KB [1000 B] = 8000 bits

Megabyte / MB [1000 KB] = 8000.000 bits

Gigabyte / GB [1000 MB] = 8000.000.000 bits

Terabyte / TB [1000 GB] = 8000.000.000.000 bits

Petabyte / PB [1000 TB] = 8000.000.000.000.000 bits

Exabyte / EB [1000 PB] = 8000.000.000.000.000.000 bits

byte / B = 8 bits [binair = computers]

Kilobyte / KB [1024 B] = 8.192 bits

Megabyte / MB [1024 KB] = 8.388.608 bits

Gigabyte / GB [1024 MB] = 8.589.934.592 bits

Terabyte / TB [1024 GB] = 8.796.093.022.208 bits

Petabyte / PB [1024 TB] = 9.007.199.254.740.992 bits

Exabyte  / EB [1024 PB] = 9.223.372.036.854.775.808 bits

Als je dat eenmaal weet, sta je nooit meer met een mond vol tanden.

Dukdalf

Een dukdalf is een constructie in het water vlak voor een splitsing, vernauwing of sluis en wordt gebruikt om een schip af te remmen of aan af te meren. Dat laatste is natuurlijk niet de bedoeling, want dan kan een achteropkomend schip de dukdalf niet meer gebruiken om af te remmen.

Dukdalf is eigenlijk een raar woord. Het is waarschijnlijk een verbastering van Duque de Alva (Hertog van Alva). Tijdens de Tachtigjarige Oorlog gooiden de watergeuzen hun trossen om de meerpalen en riepen daarbij ‘duc d’Albe’ omdat zij ook graag de strop om de nek van deze hertog wilden gooien.

Zo zou de term dukdalf zijn ontstaan. Wat denk jij: zou het waar zijn?

Rekenlineaal

Wie kent hem nog? De rekenlineaal.

In mijn tijd… Grappig eigenlijk, “mijn tijd”. Vaak hebben mensen het dan over de tijd van hun puberteit of jongvolwassenheid. Terwijl het vandaag toch ook duidelijk mijn tijd is.

Nou goed, in mijn tijd op de middelbare school was het einde van die rekenlineaal allang ingezet. De rekenmachines kwamen op tafel en mochten ook tijdens examens gebruikt worden. Maar onze leraar Wiskunde, (de Hon, met knuisten van staal waarmee hij iedereen respect afdwong) vond dat we toch minstens moesten weten dat zo’n ding bestond en hoe het werkte. Het is me toen wel gelukt, maar weet echt niet meer hoe het ging.

Weet jij het nog? Hier kun je nog even oefenen.

In het filmpje ook een rekenlineaal, maar op de achterkant een extraatje…

Zangvogels

Het radioprogramma Vroege Vogels maakte begin januari de Vogel Top100 bekend: een onvervalste vogelzangverkiezing!

Klik op de afbeelding, heb even geduld en luister op de Vroege Vogels-site naar de verschillende aria’s. Erg leuk met een kat in de buurt – die van ons wordt er helemaal hyper van.

Tot onze spijt komt de Zweefmakreel niet in de top100 voor. We zetten daarom al onze kaarten op de top100 voor zangvissen. We zijn al aan het oefenen.

Weer of geen weer

Het was geen wéér gisteren, toch?
Jawel, we hadden onweer, het ging vreselijk tekeer!
Nou, dan hadden we toch heel slecht weer?
Ja, maar dan was het toch wel weer?
Wat was het wel weer?
Hou op. Je doet flauw.
Nee, ik geef gewoon antwoord. Ik hou vol dat het geen weer was.
Wat lul je nou. Het stormde, regende, bliksemde, iedereen had het over het onweer!
Onheil is geen heil, ondraaglijk is niet draaglijk, onweer is geen weer.
O. Die fiets. Hier is het nooit weer.
Hoezo?
We zijn hier binnen. Het weer is buiten.
Ah. Die fiets. Dan is het hier in de keuken juist geen weer.
Dus hebben we onweer in de keuken?…
Hmm. Koffie?

Crash

Gelukkig draaien we Zweefmakreel met zijn drieën, want deze week werd ik uitgeschakeld, mijn harde schijf is gecrasht. Ik was er stilletjes van uitgegaan dat mijn tien jaar oude toestel nog wel even zou meegaan, tot ik alles op een nieuwe PC kon overzetten. Hij deed wel wat vreemd, gaf aan dat de schijf vol zat, slechts 50.000 bytes, nog net genoeg om bij mijn e-mail te kunnen, maar verder geen speelruimte, geen internetfilmpjes bekijken etc. Tot hij twee maanden terug vastliep, en opeens 50.000.000 bytes ruimte bleek te hebben. Hé, nu kon ik weer drie internetpagina’s tegelijk openen – wat een tijd scheelt dat –  YouTube bekijken, dat ging de goeie kant op! En toen hij een paar weken later wederom vastliep, had ik opeen ruim 100.000.000 bytes ruimte! Hoe dat kon? Als digibeet had ik geen idee, maar misschien – zo zag ik dat voor me – zat er een ruimteverslindend virus op, en dat is na zoveel tijd mogelijk uitgewerkt, en dan komt er opeens zoveel ruimte vrij. Nu besef ik natuurlijk dat de schijf gewoon uiteenviel.

Niet dat ik er echt wakker van lig, maar toch… Als je bedenkt wat er allemaal op stond: tien jaar correspondentie, almanakken, verhalen, familiefoto’s, stukken voor een nieuwe almanak. Weet je wat, ik denk er gewoon niet aan, dan hindert het ook niet.

Toch heb ik de laatste maanden uit voorzorg mijn nieuwe illustraties voor weblogs op een stapel diskettes gezet. Alleen… mijn nieuwe PC slikt geen diskettes, alleen USB-stokken. Ook scande ik veel, maar mijn oude scanner heeft zo’n ouderwets gigantische stekker, die niet op nieuwe PC-apparaten past. Het zal nog even duren voor alles weer naar behoren functioneert. Affijn, gelukkig heb ik een gratis e-mailprovider, die al mijn e-correspondentie en -adressen nog keurig bewaard heeft. Als je dit leest, is de glasvezelverbinding gelukt, en kan ik weer e-mailen.

Is jouw harde schijf ooit gecrasht?

Handyman

De aandrijfriem van onze wasdroger is gebroken?

> O, ik kijk wel effe….

Toen ik hem weer in elkaar had hield ik maar vijf schroefjes over.
En hij doet het nog steeds.

Trots op Amerika

Hallo, beste kijkertjes! Vandaag leidt Mark Trail ons langs schitterende Amerikaanse natuurgebieden en legt hij uit hoe we daar héél zuinig mee moeten omspringen.

Wauw, in dit stripverhaal is het net alsof je het allemaal zélf beleeft! Cool, nietwaar. Bovendien is het ook nog eens een vet kleurboek! Ja, je leest het goed!

Neem dus niet alleen Marks milieutips ter harte, maar pak vliegensvlug je kleverige kleurkrijtjes en leef je maar lekker uit op onderstaande plaat. En denk erom: netjes binnen de lijntjes blijven, hoor!
Tip voor ouder/opvoeder: aangezien kleurkrijt moeilijk van het pc-scherm is te verwijderen, kan het raadzaam zijn om de tekening eerst uit te printen.

Zie je dat? Mark vindt de natuur zo super, dat hij de laatste forellen uit de rivier vist! Ja, onze mieterse milieuvrind bakt ze weer bruin! Wil je nog meer prachtige plaatjes met Mark inkleuren, klik dan maar eens fijn hier op! Veel plezier!

Meesterproef

Die dag volbracht ik mijn meesterproef.

Tijdens het examen elektrotechnische installatietechniek werd ons improvisatietalent op de proef gesteld. We kregen twee lampen, een schakelaar, een lasdoos, elektradraad, wat lasdoppen en beugels en één meter elektrabuis. Verder was er wat gereedschap beschikbaar. Op een houten plank aan de muur had de leraar een patroon getekend waarop een werkende schakeling moest worden gemonteerd. Om dat te bereiken moest o.a. een gedeelte van de buis in een U-vorm worden gebogen, die later met enkele beugels op de plank moest worden geschroefd. Losse bochtstukken waren uit den boze, dat stuk buis moest uit een geheel bestaan. De beugels moesten op exact 10 centimeter vanaf de hoek vastgeschroefd te worden. En keurig haaks op de buis, niet scheef natuurlijk.

   

De afstand tussen de twee poten van de U moest exact 40 centimeter zijn; en dat viel niet mee. Na het buigen bleek "mijn U" bijna twee centimeter te wijd, en dat was rampzalig. Ik had immers maar één meter buis, dus opnieuw beginnen zat er niet in. Het examen was nog maar net begonnen en de paniek sloeg nu al toe. Ik zag maar een oplossing: de zaag erin op 10 centimeter vanaf de bocht, een stukje ertussenuit en de beugel precies over de zaagsnede monteren. Ik keek schielijk om me heen, want de leraar mocht dit natuurlijk niet zien. Het ging goed en ik moet zeggen: het zag er perfect uit. Tijdens de beoordeling stond ik naast de leraar en toen hij een vette voldoende noteerde kon ik een vreugdedansje maar nauwelijks onderdrukken.

Eigenlijk had ik hem triomfantelijk mijn geheim willen laten zien, maar dat heb ik maar niet gedaan.

Kromme volt

Als er vroeger bij ons thuis iets vreemds met de elektrische installatie aan de hand was wist mijn vader altijd haarfijn uit te leggen dat er "een kromme volt" in het spel was. Nu was mijn vader magazijnbediende in een modezaak geweest en in mijn tijd chauffeur, dus "hij wist waar hij het over had", maar ik vermoed dat hij nog nooit van Alessandro Volta had gehoord. In die tijd had ik er nog minder verstand van dan mijn vader, dus nam het voor lief en mijmerde over de mysterieuze voltjes die door de leidingen kropen, waarvan er uiteraard nu nèt bij ons weer één zo nodig krom was.

Door mijn technische opleiding meen ik inmiddels iets van elektrotechniek te weten en vraag me zo nu en dan af waar die uitdrukking "kromme volt" vandaan komt. Het is er een in de categorie "een scheef bitje" of "lekke ketting", ofwel "ik heb ook geen idee".

Maar ja, waar en wanneer werd dit voor het eerst gezegd? Ik zal er wel nooit achter komen. Of weten jullie het?