TV

Beste heer Z. Makreel, Enige tijd geleden heeft u het derde kwartaalonderzoek ingevuld over televisie kijken. Onze hartelijke dank hiervoor!

Hieronder vindt u een samenvatting van de resultaten van het onderzoek. Publieke zenders graag reclame vrij volgens twee derde van de Nederlanders Dit jaar is er veel discussie geweest over het functioneren van de publieke zenders. Er is gesproken over de salarissen van presentatoren en de reclameblokken. Uit representatief onderzoek van Flycatcher onder ruim 1500 Nederlanders van 12 jaar en ouder blijkt dat maar liefst twee derde van de Nederlanders het een goed initiatief vindt als de publieke zenders reclamevrij worden. Vooral oudere hoogopgeleiden zijn deze mening toegedaan. De reclameblokken mogen vooral geschrapt worden, omdat deze storend en irritant zijn. De helft van de Nederlanders geeft aan meer naar de publieke zenders te kijken als er geen reclameblokken tussen de programma’s door zouden zijn. Een tiende heeft hier, ter compensatie van gedorven reclame inkomsten, geld voor over; gemiddeld 6,40 euro per maand, de ouderen zelfs 7,75 euro. Zomerprogrammering Behalve aan reclames, ergeren Nederlanders zich ook aan de herhalingen van programma’s op televisie. Bijna 40% vindt het dan ook vervelend dat er tijdens de zomer een aangepaste programmering op tv is. Afgezien van het feit dat mensen minder tv kijken omdat ze weg zijn of buiten zitten, kijkt ruim de helft tijdens de zomer minder televisie omdat er dan te veel herhalingen van tv-programma’s zijn. Topsalarissen Twee derde van de Nederlanders vindt het onterecht dat tv-presentatoren meer dan 200.000 euro (Balkenende-norm) verdienen. Bijna twee derde is dan ook van mening dat geen enkele presentator meer dan dit bedrag zou mogen verdienen. Opvallend is dat vooral leden van de AVRO en de TROS en christelijke omroepen (zoals de EO en de KRO) de hoge salarissen van de presentatoren niet zien zitten. Leden van de van oorsprong "linkse" omroepen (zoals de VARA en de VPRO) hebben hier minder moeite mee, maar vinden dat het inzichtelijk zou moeten zijn wat de tv-presentatoren verdienen. Leden van de omroep BNN hebben geen problemen met de topsalarissen van de tv-presentatoren. Publieke zenders Nederlanders zijn over het algemeen blij met de publieke zenders. Zo vindt bijna drie kwart dat deze zenders onmisbaar zijn voor de Nederlandse televisie en ruim drie kwart vindt dat ze niet afgeschaft mogen worden. Vooral leden van de omroep Llink dragen de publieke zenders een warm hart toe. Ten slotte valt wel op dat bijna vier vijfde van de Nederlanders van mening is dat er meer kwaliteitsprogramma’s op de Nederlandse televisie (zowel publieke als commerciële zenders) moeten komen. Met vriendelijke groet, Flycatcher

De drie o's

Onlangs werd een oude Herman Finkers-sketch herhaald, waarin terloops de drie O’s ter sprake kwamen. Maar waar staan die drie O’s ook weer voor?

Zoals je op tv tegenwoordig Postbus 51-spotjes ziet met een boodschap van de overheid, zo had je begin jaren ’70 de zogenaamde OQ-spotjes (ook u). Rond het Journaal werd regelmatig een zwart-wit tekenfilmpje uitgezonden met het ‘brandpreventje’, een brandweercommandant die als de belangrijkste oorzaken van brand op de drie O’s hamerde. Zijn advies sloot hij vervolgens af met: ‘Voorkomen is beter dan blussen’.
Dus die drie O’s werden zó vaak herhaald, die moest ik zonder aarzelen kunnen opdreunen: Onwetendheid, Onachtzaamheid en… Heu, wat was die derde nou? Nou ja, dan maar vlug het internet geraadpleegd. Maar dat valt vies tegen, want sites die de drie O’s aanhalen, geven uiteenlopende betekenissen:
Onachtzaamheid, Onwetendheid en Onoplettendheid
Onachtzaamheid, Onvoorzichtigheid en Onwetendheid
Onwetendheid, Onvoorzichtigheid en Onverschilligheid
Onwetendheid, Onachtzaamheid en Onoplettendheid
Onwetendheid, Onachtzaamheid en Onverschilligheid
Nee, daar kom ik ook niet verder mee. Maar wacht eens, op internet staat een originele sticker met het brandpreventje! Eindelijk komen we dan toch te weten wat die drie… Hè, wat zullen we nou krijgen? Zijn het opeens viér O’s die we moeten voorkomen: Opzet, Onvoorzichtigheid, Onverschilligheid en Ontwetendheid!

Ik geef het op! Weet jij nog wat de drie O’s exact waren?

PS. Dat was de vraag van de dag, maar heb je nog even? Want als je goed over die drie O’s nadenkt, dan valt er toch het nodige op af te dingen. Die overheidscampagne werd door een pr-afdeling bedacht, die met een gewichtige slogan voor de dag wilde komen. De boodschap had volgens mij simpelweg ‘Vuur is brandgevaarlijk!’ kunnen zijn, zoals tegenwoordig ‘Roken is dodelijk’ en ‘Lenen kost geld’, zodat zelfs de grootste sukkel het begrijpen kan. Maar de pr-ploeg kwam met de drie O’s aanzetten, alsof het een wetenschappelijke formule betrof. Maar wat zegt dat nou eigenlijk?
Onverschilligheid, maar dat resulteert in de praktijk toch in Onoplettendheid, Onachtzaamheid en Onvoorzichtigheid? Die pr-club hoestte gewoon maar wat kreten met een ‘o’ op!
Onwetendheid, hoe kun je dat nou voorkomen? Als je wéét dat je onwetend bent, dan ben je toch wetend?
Opzet komt voor, maar bij (bos)branden blijkt meer dan eens, dat de pyromaan een brandweerman is. En om als oplettend burger nou achter elke uitrukkende brandweerwagen aan te racen…
Ik bedoel maar.

Reclame

Eén van de redenen waarom ik naar de publieke omroepen kijk is dat er minder reclame is en in elk geval geen reclame tijdens de uitzending zelf.
We hebben bij de commerciëlen de reclame op zien lopen tot wel 11 minuten tijdens de Uri Geller show. Je had wel een LOI cursus kunnen doen in die tijd! Films duren ineens de hele avond door alle reclame die telkens wordt uitgezonden.

En nu is de publieke omroep bezig zich net zó te gedragen…
Ik heb het over Nova. Daar worden steeds 3 onderwerpen uitgezonden.
Voor het Journaal van 10 uur worden die onderwerpen aangekondigd met de harde muziek van de leader.
Als het Jounaal afgelopen is, verdomme wéér dat filmpje met de drie onderwerpen en dan de reclame.
De reclame is afgelopen en ja hoor, weer dat filmpje met de drie onderwerpen.

Dan start Nova. Keihard knalt de muziek de kamer in – zacchhtteerr!- waarvan ik elke avond weer denk: van welk ABBA-nummer is dat nou toch gejat?
(Het antwoord is Chirpy Chirpy Cheep Cheep van Middle of the Road uit 1971. Denk ik.) 

En dan komt Clairy. Ik vond haar vader vroeger leuk. Van haar vind ik leuk dat ooit een recensent schreef dat ze eruit ziet alsof ze haar kapsel in de eierstruif heeft gedoopt. We moeten de TV weer harder zetten anders verstaan we haar niet, maar die leader daarnet was ook alweer zó keihard!
Ze vertelt ons even waar de onderwerpen over gaan. Fijn. Hoe lang heb ik nu al zitten kijken naar de aankondiging van de drie grootse onderwerpen waar Nova vanavond aandacht aan gaat besteden? Wil ik eigenlijk nog wel weten wat Clairy me gaat vertellen, met haar zinderende neusvleugels en die stem?

Dan, godbetert, komt tussen onderwerpje 1 en 2 weer een aankondiging voor onderwerpje 3. Ja zeg, hoe vaak heb ik die aankondiging nou al gezien? Hoe interessant het ook is, eigenlijk wíl ik het helemaal niet meer zien! Stop es, Clairy!

Waarom proberen de publieken de commerciëlen na te doen? Doe dat niet, wat je namelijk voor hebt op die anderen is dat je geen reclame hóeft te maken…

Ouwe jankerd

Godsamme, dat is toch ook erg. Ten eerste is het erg dat ik naar de X-factor kijk, buiten dit gezelschap zal ik nooit toegeven dat ik daar naar kijk, dus mondje dicht, he! Nog veul erger: er deden twee Surinaamse zusjes mee die allebei "door" waren en die waren zó blij voor elkaar en lieten dat juichend en gillend zó hard aan de buitenwereld weten dat ik er een traan in mijn oog van kreeg. Een echte traan! Ik was geroerd door die stomme bakvissen die waren doorgelaten. Door Gòrdon nog wel! Erg toch?

Het deed me denken aan die keer, heel veel manen geleden, dat ik bij een familie was waar ik moest oppassen. Ik deed dat tegen betaling en dit keer was ik bij een gezin dat ik niet kende, het was de eerste keer daar. Ik was een jaar of 18. Pap en mam gingen uit en ze waren nog bezig zich om te kleden toen ik aanbelde.
Ik werd zolang bij de tv gestald. Daar stond de EO op. Ik zag niet zo gauw hoe ik een andere zender op moest zetten en durfde eigenlijk niet aan dat apparaat te zitten zolang die mensen er nog waren. Ik was dus overgeleverd aan het programma dat op stond: "Het kleine huisje op de prairie".
Ik had het nooit eerder gezien.

Er was een gezin. In het dorp lag dat gezin niet zo goed. Het gezin had zoveel financiële problemen dat de deurwaarder aan de deur kwam. De hele huisraad werd bij opbod verkocht. De mensen uit het dorp boden zúlke lage prijzen dat het heel lang duurde voordat het minimum bedrag was bereikt. Het gezin had he-le-maal niets meer.
De dag erop werd er aangebeld. De buurman die de stoelen had gekocht kwam de stoelen terugbrengen. En nee nee, hij wilde er geen geld voor hebben. Zo kwamen er steeds meer buren spullen brengen. Daarom waren de prijzen die ze geboden hadden zo laag, de mensen wilden het terùgbrengen!

Toen kwamen de pap en mam binnen en zeiden dat ze klaar waren en nu uit zouden gaan. Een dikke traan biggelde over mijn wang en met gesmoorde stem zei ik: "Veel plezier, hoor!"

Dat die mensen hun kinderen bij mij achterlieten…

Helden?

Ach, wat heb ik genoten van die twee. Maar eerlijk gezegd was mijn heldenverering de laatste jaren wat bekoeld. Tijdens een recente compilatie van hoogtepunten op TV betrapte ik mezelf erop dat ik de krant pakte. Nou, dat zegt genoeg. Ik miste het gevoel van vroeger, alsof ze het speciaal tegen jou hadden, dat je met z’n drietjes lol had.

Juni 2007: in het instituut voor Beeld en Geluid in het mediapark te Hilversum werd de tentoonstelling Van Kooten en De Bie: En wel hierom! geopend. Natuurlijk moesten we toch even kijken. Daar hingen kostuums, decors, scripts, werden beelden vertoond, simpelpees afgespeeld enz.
En het gevoel was weer helemaal terug.

Augustus 2007: Via iTunes stuit ik op de Bieslog Vodcast, waarin Wim de Bie het Crossing Border-festival 2006 [klik] opent. Een heerlijk verhaal waarin hij zijn "terugkeer" in Den Haag bespreekt.
En het gevoel was weer helemaal terug.

September 2007: In Zoetermeer (of all places) gaf Kees van Kooten een solovoorstelling. Hoewel… voorstelling … het was een aangeklede lezing. Kees oogde zeer ontspannen, was scherp, vertelde doordachte grappen, maar had vooral zijn heerlijk naieve kijk op de wereld nog.
En het gevoel was weer helemaal terug.

Gelukkig maar…

Green Wing

Leuk, nee niet leuk, absurd, of nog erger: hilarisch! Woensdagavond begint de Vpro met de freaky ziekenhuiscomedy Green Wing. Let op: ik mag vandaag niet eens een log plaatsen want ik ben nog helemaal niet aan de beurt, maar ik beloof je: deze serie is in alles nóg meer over the top dan wat je eerder hebt gezien.

Je hebt twee chirurgen (foto 1) die elkaar niet alleen buiten maar ook in de operatiekamer onophoudelijk met triviale weetjes proberen te overtroeven, een vrouwelijke dokter (foto 3, links) die verliefd is op de roodharige arts, of toch die met krullen (foto 2), en de personeelsconsulente (foto 3, midden) die zich niet alleen heel vreemd voortbeweegt, maar vooral de verliefde arts letterlijk probeert uit te schakelen omdat ze eveneens een oogje op de roodharige chirurg heeft, en dan (mijn favoriet) die hypernerveuze arts (foto 5) die getreiterd wordt door zijn studenten, en helemaal gaat voor de directrice (foto 5), die hem minacht, maar hem niet kan weerstaan, en zo verslaafd is aan roken (foto 4) dat ze… en ga zo maar door.
En toch, hoe karikaturaal die figuren ook mogen lijken, door het Britse acteerwerk hebben ze in zekere zin toch iets realistisch, waardoor het alleen nog maar pijnlijker wordt. Dat weet ik, want de BRT ging al eerder met deze reeks van start.
Weet je wat: doe jezelf een plezier, kijk gewoon eens, en laat je verbazen: woensdag, 21:30 uur, Vpro NL3. Laat me gerust weten of ik het mis heb.

PS. Bert, mag ik nog even inhaken op je jojo-herinneringen? Wanneer er een rage was, in dit geval de jojo, dan verschenen er al snel platen die daar op inhaakten. We mogen dus rustig concluderen dat er een jojo-opleving was in 1933 en 1972, want in die jaren verschenen achtereenvolgens de 78-toerenplaat ‘Yo-Yo Liedje’ van Bob Scholte (collectie vader) en het singeltje ‘Jo met de jojo’ van André van Duin (collectie broer Chiel). Dan citeer ik voor de aardigheid meteen het label van de 78-toerder: "Gezongen door Bob Scholte, den gevierden radiozanger, met begeleiding van het dansorkest Dobbri." Dan weten we dat ook weer.

Testbeeld-nostalgie

MTV en the Box

Ik lees: ROTTERDAM – Zeven jongemannen van tussen de 17 en 19 jaar hebben in 2004 verscheidene keren minderjarige meisjes verkracht in Rotterdam-West. Het jongste slachtoffer was destijds 11 jaar oud, de oudste net 16. Dat heeft een woordvoerder van het Openbaar Ministerie (OM) in Rotterdam zaterdag gezegd. Ik denk: Als je ziet hoe rappers meisjes in videoclips neerzetten, hoe zangeressen zich presenteren, is MAW MTV niet medeschuldig aan het veranderen van zeden en daarmee het gemak waarmee jongens over meisjes denken te kunnen beschikken? Ik zie: Op een kinderfeestje laat een jongetje van 9 een frikadel erotisch door het ringetje tussen duim en wijsvinger glijden. Terwijl de ouders dat zien. Alle andere kinderen lachen. Zoiets durfde ik vroeger niet. Zou ik het gesnapt hebben? Ik zie: Op de televisie steeds minder rem op erotische beelden op tijdstippen dat kinderen nog wakker zijn. Dat heeft te malen met commercie die nog niet speelde toen je alleen NED 1 en 2 had. Ik denk ook: Het zal toch niet waar zijjn dat godsdienstrakkers als die van de ChristenUnie en zo die de TV niet bekijken in the end gelijk gaan krijgen! Wat vind je? Ik vind het belangrijk te horen wat je er van denkt!