We hadden het niet verwacht, maar als het dan gebeurt is het natuurlijk wel erg leuk.
Het afgelopen halfjaar zijn de unieke bezoekers van Nederlandse websites gemeten. Google.nl blijft de grootste en Hyves.nl staat tweede. Maar wie staat daar trots op de 16e plek? Okee, twee plaatsen gezakt, maar toch kunnen we er met elkaar trots op zijn.
Wonderlijk.
Ik kijk toch vaak in atlassen en ben kind aan huis bij Google Maps, maar zodra het vliegtuig de grond heeft verlaten vind ik het verdomd lastig te herkennen waar ik boven vlieg. Sommige landmarks zijn groot genoeg om te herkennen. Zo herken ik het stadion van Alkmaar naast de rotonde waar de A9 op uit komt.
Maar verder wordt het lastig, vooral omdat we nu boven de wolken uit komen. Ik vlieg verder naar he
t noorden.
Alsof Donar jarig is en hij de wolkentaart bij de scheidslijn tussen land en zee afsnijdt begint boven het water het vrije zicht weer.
De Waddeneilanden komen in zicht… maar ik herken de vormen niet.
Intussen blijft mijn fototoestel klikken.
Eenmaal thuis bekijk ik de foto’s, maar de vorm van dit eiland is me onbekend. Even vergelijken met de GMaps.
Na wat zoeken blijkt het eiland geen Nederlands maar een Duits eiland te zijn en dus geen Waddeneiland maar een Watteninsel, en wel Borkum.
Dat is het eerste Duitse eiland na Rottumeroog. Kijk eens hoe prachtig het er bij ligt, met iets links van het midden onder de jachthaven… dat vierkantje.
Verder zoekend zag ik trouwens dat ‘oog’ eiland betekent. Alleen kan ik niet vinden in welke taal dat dan is of was.
We kennen niet alleen Rottumeroog maar ook Schiermonnikoog (hier woonden monniken met grijze = schiere pijen).
Het grappige is dat als je gaat kijken hoe die Duitse eilanden verder heten, we eerst de eilanden Memmert en Juist zien.
Op het eiland Juist een dorp genaamd Loog. Zit dat woord Oog daar ook in? Zou kunnen
Dan de eilanden Norderney en Baltrum, maar dan als we al een flink stuk van Nederland af zitten krijgen we ineens weer de eilanden Langeoog, Spiekeroog, Wangeroog en verder een nauwelijks bewoont eiland dat bestaat uit de vlaktes Minderner Oog en Oldoog.
Was dat (Oud-)Fries? Strekte die taal zich tot daar uit? De afstand tussen Schiermonnikoog en Oldoog is ruim 125 kilometer… Wie koekelt er met me mee?
Vandaag vieren wij het heuglijke feit dat 50 jaar geleden een bundel zwarte humor verscheen, getiteld ‘The Best Of Sick Jokes’. Al vind ik ze niet allemaal even leuk, begrijpen doe ik ze stuk voor stuk. Behalve bovenstaande cartoon, en die snap ik dan ook totaal niet. Ene Ralph heeft een figuur in een bad gesitueerd die zijn harige rug borstelt, maar dat zal niet de clou zijn. Wat vreemd is, is dat hij een soort propellor op zijn achterwerk heeft. Dat is waarschijnlijk de grap, maar ik vat ‘m niet. En nu vermoed ik dat de redactie van die grappenbundel het ook niet snapte.
– Verdomme, bladzijde 164 valt weg; geen toestemming van de tekenaar. Hebben we nog iets liggen?
– Daar ligt nog wat… Van ene Ralph, kennen we die?
– Hebben we niets anders?
– Niet op de redactie, maar wat vind je ervan?
– Wel een uh… vreemd soort humor, nietwaar?
– Maar vind je het leuk?
– Nou ja, leuk… Wat vind jij?
– Ach, het is wel aardig gevonden, toch?
– Het is wel een soort… aparte humor. Maar zouden de mensen dat wel begrijpen?
– Wat begrijpen?
– Nou… zouden ze zeg maar die mop als mop herkennen?
– Luister, de bundel moet nú naar de drukkerij… Wacht, laat ik het anders formuleren: vind jij dit een vervelende cartoon?
– Nee, vervelend kan ik hem niet vinden.
– Zo mag ik het horen, en nou als de gesmeerde bliksem met die hele bups naar de drukkerij!
Beste kijkers, kunnen jullie mij misschien uitleggen waar de clou schuilt in bovenstaande cartoon?
Van het debuutalbum van de Dave Matthews Band uit 2003 is dit "Gravedigger" afkomstig. Niet echt een zonnig nummertje, maar de moeite waard, zeker met die indringende video. Pak de zakdoeken er maar bij.
Zou het een kans maken in de tranentrekkerscompetitite?
| Nederlands | Engels |
|
Cyrus Jones 1810-1913 Doodgraver Muriel Stonewall 1903-1954 Doodgraver Rozengeur verdrijft de stank Doodgraver Kleine Mikey Carson ’67 – ’75 Doodgraver Doodgraver |
Cyrus Jones 1810 to 1913 Gravedigger Muriel Stonewall 1903 to 1954 Gravedigger Ring around the rosey Gravedigger Little Mikey Carson ’67 to ’75 Gravedigger Gravedigger |
Nederlands
Engels
Er is een wonder gebeurd, daar bestaat een foto van, en wij hebben ‘m. Tijdens verhitte gevechten in de Eerste Wereldoorlog werd het klooster bij Löwen beschoten, en toen het oorlogsgeweld verder trok, bleek dat zich een waar mirakel had voorgedaan.
Op bovenstaande prentbriefkaart is het duidelijk te zien: terwijl geen plekje op de kloostermuur ongeschonden bleef, hadden alle kogels het beeld rakelings gemist! Zoiets is toch wonderbaarlijk, dat moet toch iets te betekenen hebben?
Nou mogen we in dit land gelukkig (nog) geloven wat we willen, en in tijden van oorlogsgeweld is het begrijpelijk dat mensen moed putten uit het kleinste voorval. Maar toen ik er nog eens over nadacht, vroeg ik me toch af waarom een gipsen beeldje wordt gered door met goddelijke kracht een kogelregen af te buigen, terwijl in de loopgraven verderop de dode soldaten zich opstapelden…
It boggles the mind.
Na lang wachten zijn de nieuwe machines geïnstalleerd.
Het hele kantoor is uitgelopen. Kijk mevrouw Verschoor eens glimmen. Zij heeft de duurste machine met de meeste opties. Haar collega’s vinden het prima, behalve Joke, schuin aan de overkant. Joke bedient de frankeermachine en die was nog goed genoeg, dus een nieuwe zat er niet in, en dat zit Joke niet lekker. Het is maar goed dat procuratiehouder van Duivenbode haar niet kan zien, anders zou hij niet zo rustig met de handen in zijn zak staan.
Kitty, bij het raam, kan niet tijpen maar zet wel heerlijke koffie. Vooral van Dalen verheugt zich daar dagelijks op. Hij is zich er niet van bewust dat Verheul hen gisteren in het nisje heeft gezien. Verheul staart naar van Dalen en broedt op een plan …
Terwijl ik met een taxi door Kopenhagen rijdt, valt het me op dat er erg veel 7-Eleven supermarktjes te vinden zijn, haast op elke hoek één.
Deze winkel begon in 1927 in Texas, waar een werknemer van een ijsfabriek (geen consumptieijs maar ijs om levensmiddelen koud te houden) brood, eieren en melk begon te verkopen. Dat liep goed en uitendelijk zouden er in de buurt van Dallas zaken openen met openingstijden van 7 tot 11, vandaar de naam 7-Eleven die vanaf 1947 werd gebruikt. in 1952 opende het bedrijf haar honderdste filiaal.
Dat deed me denken aan AH, die eerst al de koopavonden op donderdag verliet en elke werkdag tot 8 uur ‘s avonds openging, vervolgens ook op zaterdag en daarna tot 10 uur openbleef.
Bij mij in de buurt is AH nu ook op zondag open, van 4 tot 10, elke zon-en feestdag. Toen ik het hoorde dacht ik dat dit echt belachelijk was, maar de eerste zondag stond ik al in de rij. Ja, uien vergeten. Ja, voor mij had het echt niet gehoeven, maar handig is het wel en nu het er toch is gebruik ik het ook.
Wat ik zo opmerkelijk vind is dat deze trend zich voordoet terwijl de CU in de regering zit. Let wel, ik heb echt helemaal niets met ‘zondagsrust’, maar ik zou er nooit mee instemmen dat werknemers tot 10 uur ‘s avonds op zondagavond nota bene aan het werk zouden moeten zijn. het is er dus gebruik ik het, maar ik vind het eigenlijk wel raar…
Mijn Motorola is ruim vijf jaar oud en toen ik het toestel kocht was het al een winkeldochter, dus tel er gerust een paar jaar bij. De kinderen van mijn broer noemden het misprijzend een ‘ijskast’ en ‘hondenhok’, maar hij kostte me slechts € 49,95 en er zaten geen vervelende foefjes op, zodat je niet opeens lid was van de ringtoonmaffia of dat er ongevraagd faxen uit gingen draaien.
De zaktelefoon vervangt mijn vaste aansluiting, en hij ligt dan ook standaard op de plek waar het vaste toestel stond, aan de lader. De enige keer dat ik het toestel mee uit nam, was toen mijn vader ernstig ziek was, en dan is zo’n ding toch handig om bij je te hebben.
Maar na vijf jaar trouwe dienst gaven de oplaadbare Motorola-batterijen onlangs de geest. Toen mocht het apparaat voor de tweede keer in zijn bestaan de straat op. Er moesten extra lange batterijen in, en de zaak waar ik mijn toestel kocht kon zich ‘niet voorstellen’ dat ze mij zo’n model hadden aangesmeerd. Toen ik de aankoopbon liet zien, was het opeens zo, dat ze die eigenaardige batterijen helemaal moesten importeren en dat zou wel even duren en nogal wat gaan kosten, dus zou ik niet eens naar de electronicazaak om de hoek gaan, want daar hadden ze allerhande exotische batterijen op voorraad. Dat viel tegen, want ook zij hadden zoiets niet eerder gezien. Maar na een week waren ze binnen, drie stuks voor – schrik niet – € 19,95! Bijna de helft van wat het toestel vijf jaar terug kostte! Maar goed, ik hoef nu niet aan een nieuwe GSM te wennen, dus dat scheelt weer tijd en ergernis. En ik kan weer vijf jaar voort!
Beste kijkers, hebben jullie ook wel eens zoiets meegemaakt, dat een onderdeel de helft van het hele apparaat kostte?
Voor onze kijkers die deze GSM-belevenis slaapverwekkend vinden, nog even een aardige cartoon van www.marriedtothesea.com , waar ze met decennia- tot eeuwenoude illustraties dagelijks een cartoon fabriceren. De ene keer absurder dan de andere, maar doe ‘t ze maar eens na.
Het kleine zaaltje was halfvol toen de spreker achter het katheder plaatsnam. Hij wist zich goed voorbereid, want met deze Powerpoint-presentatie had zijn collega vorige week veel bewondering geoogst. Okee, de doelgroep was toen totaal anders, maar dat kwam wel goed.
Het onderwerp van de dag was EMC: storing aan elektronische apparatuur door statische ontlading, blikseminslag of mobiele telefoons. Met de eerste dia op de achtergrond stelde hij zich voor en klikte voor de volgende dia, daar verscheen de naam van zijn collega prominent in beeld. Hè, dat had ik toch veranderd? Zijn mond werd droog en hij nam een slokje water.
Volgende dia. Het verhaal kende hij uit zijn hoofd, dat was het probleem niet. Met de pointer wilde hij het publiek op een detail wijzen, maar deze pointer had drie knopjes. Verdomme, dat is de volgende dia, met het eerste filmpje. Die moest niet te vroeg starten, want dan was het effect weg. Maar het filmpje startte niet. Terug. Nog maar een slokje. Het naastgelegen zaaltje werd blijkbaar verbouwd, want achter zijn rug klonk gewrik en gebeuk, gevolgd door een daverende dreun.
Wat wilde hij ook weer aanwijzen? Toch maar weer de volgende dia. Het filmpje startte nog niet. Hij vroeg de zaal om geduld, het filmpje zou zo wel beginnen en het was zonde als we dit niet zouden zien. Na drie slokjes was het water op en het filmpje nog niet gestart.
Volgende dia. Zijn verhaal werd onderbroken door een hevig gekraak van de draadloze microfoon, gevolgd door het geluid van een cirkelzaag. Het onderwerp van het congres werd zo wel erg duidelijk gedemonstreerd. Hulpeloos keek hij naar de dagvoorzitter. Maar de cirkelzaag stopte vanzelf al.
Volgende dia, volgende dia. De dia’s volgden elkaar in hoog tempo op, waarbij hij globaal de tekst oplas. Nog een filmpje; het startte niet. Volgende dia, hij jaste door de tekst. Een mobieltje ging af. Was dat zijn eigen ringtone?
Volgende dia. De deur zwaaide open. Een groepje mensen kwam kwebbelend binnen en vroeg wanneer we klaar waren, want hun vergadering zou tien minuten geleden al begonnen zijn. We zaten in de verkeerde zaal. De dagvoorzitter kreunde en vroeg of de spreker bijna klaar was.
Hij was klaar.
ZWEEFMAKREEL 